نتایج کالبد شکافی جسد ناپلئون

ناپلئون اول امپراتور فرانسه در تبعیدگاهش در جزیره سنت هلن ، یک جزیره دور افتاده دراقیانوس اطلس جنوبی که در سال 1815 میلادی پس از شکست در جنگ واترلو و برکناری اش از تخت سلطنت فرانسه توسط دولت بریتانیا به آنجا تبعید شده بود ، درگذشت.

ناپلئون امپراتور سابق فرانسه را تعدادی از وفادارانش در تبعید همراهی کرده بودند ، اما اغلب آنها بی صبرانه در انتظار مرگ او بودند تا دوباره به فرانسه بازگردند.

براساس نتایج کالبد شکافی جسد ناپلئون که توسط فرماندار بریتانیایی جزیره منتشر شد ، ناپلئون بر اثر ابتلا به بیماری سرطان معده درگذشته بود.

داستان اولین باغ وحش در ایران

به هنگام سلطنت محمدشاه قاجار، میرزاحسین خان آجودانباشی مقدم ماموریت یافت تا به لندن عزیمت کند و پیرامون مسایل دخالت های وزیر مختار دولت انگلیس در امور ایران به مذاکره بپردازد. آجودانباشی ابتدا به وین سپس پاریس و بعد لندن رفت و سفرنامه ای جامع در رابطه با سفرهای خود تدوین کرد که بعدها به صورت کتابی انتشار یافت که در آن کتاب چگونگی رسوخ و رشد فرهنگ غربی در 150 سال گذشته را به خوبی نشان می داد. این کتاب که در سال 1356هـ..ش به چاپ رسید سه صفحه جالب توجهی در رابطه با ایجاد باغ وحش در پاریس داشت که در صفحات 361 تا 363 به آن اشاره کرده است که خواندنش خالی از لطف نیست:

روزی که نان سنگک آمد/ ماجرای علی جغجغه و صف نان

می گویند پخت نان سنگک قبل از ورود اسلام در ایران رواج داشته و در واقع ایده پخت آن را پزشک یکی از سلاطین ساسانی می دهد. او برای سلطان که بیماری سختی دچار شده بود تجویز می کند که نانی بخورد که روی ریگ (سنگ ریزه) پخته شده باشد.

البته در سالنمای کمیته نانوایان تهران که در تاریخ 19 اردیبهشت سال 1326 در تهران منتشر شده است هم درباره پیدایش نانوایی و نان سنگک این طور آمده است: «شاه عباس برای رفاه حال طبقات تهی دست و لشگریان خود که غالباً در سفر احتیاج به نان و خورش موقت و فوری داشتند و لازم بود به هر شهری می رسند نانوایی هایی باشند که بتوانند به قدر مصرف سربازان نان تهیه نمایند و غذایی باشد که خورش نان قرار دهند، درصدد چاره بر آمد و حل این مشکل را از «شیخ بهایی» که از اجله ی علما و دانشمندان ایران بود خواست. شیخ بهایی با تفکر و تعمق تنور سنگکی را ابداع نمود...»

 

 قدیمی ترین عکس از نانوایی در تهران

کلاه قرمزی، فراز یا فرود

چند هفته ای است که سینماهای ایران میزبان فیلم جدید ایرج طهماسب با نام کلاه قرمزی و بچه ننه هستند که از قضا با استقبال گسترده و مافوق تصور مخاطبان قرار گرفته به نحوی که تا کنون طبق اخبار رسمی بیش از سه و نیم میلیارد تومان فروخته است.

شخصا از علاقمندان این مجموعه در تلویزیون و سینما بوده و فکر می کنم این امر یکی از وجوه مشترک نوجوانان دهه هفتاد است. در هفته های اخیر در رسانه های مختلف دیداری، شنیداری و نوشتاری نقدهای مختلفی از این فیلم دیدم که مرا بر آن داشت تا خود شخصا این فیلم را ببینم.

نکاتی که در تماشای این فیلم توجهم را به خود معطوف کرد عبارتند از:

استاد نمونه - نمونه استاد

به بهانه فرا رسیدن 12 اردیبهشت 1391 که مصادف با سی و سومین سالگرد شهادت شهید آیه الله مرتضی مطهری است، قسد آن کردم تا در مطلب حاضر به ابعادی از زندگی این مجاهد انقلاب و استاد نمونه بپردازم و مطالبی را حول شخصیت وجودی وی گرد آورم.

امید که مقبولش افتد.

یک ماجرای عجیب از برادر علیرضاخمسه‎

علیرضا خمسه چندی پیش در برنامه تلویزیونی «رادیو هفت» ماجرای جالبی درباره جابه‌جایی برادرش در بیمارستان تعریف کرده است.
خمسه ماجرا را این گونه تعریف کرد: ما مجموعا ۹ خواهر و برادر هستیم، یکی از برادرانمان شبیه ما نیست، سیاه چرده است و قد بلندی دارد. یک روز این برادر در محل کارش با فردی مواجه می‌شود، آن فرد به برادر من می‌گوید من برادرانی دارم که خیلی شبیه به شما هستند.

برادر خمسه هم می‌گوید اتفاقا برادران من هم خیلی به شما شبیه‌اند. این دو نفر با هم قرار می‌گذارند و می‌فهمند که هر دو در یک بیمارستان به دنیا آمده‌اند، اما در لحظه تولد با هم جابه‌جا شده‌اند. این دو نفر پس از سی و چند سال به آغوش خانواده‌های واقعی‌شان برمی‌گردند و پدر و مادر واقعی‌شان را پیدا می‌کنند.

نقدی بر عملکرد اخیر شورای فرهنگ عمومی

سالهای پیش که تقویم را ورق می زدیم در ردیف مناسبت های روزانه در جلوی روز 20 فروردین نوشته شده بود: شهادت شهید آوینی. کسه که همه او را با صدای گرمش در روایت فتح می شناختند و به یاد می آوردند.

اما سال پیش شورای فرهنگ عمومی که متولی قانونی تنظیم مناسبت های تقویم کشور و اعلان آن برای انتشار از سوی ناشران است، در اقدامی عجیب و با توجیه تداخل این روز با روز ملی فن آوری هسته ای، اقدام به جابجائی شهادت شهید آوینی از 20 فروردین به 21 فروردین نمود. اقدامی که تعجب بسیاری افراد و دلخوری خانواده آن شهید را به دنبال داشت.

سوالی که به ذهن می رسد این است که این اقدام چرا انجام شده؟ و اساسا چه ایرادی دارد که یک روز تقویم حاوی دو مناسبت باشد؟ مگر در تقویم ها تا کنون از این دست موارد کم داشته ایم؟ مثلا روز 28 ماه صفر هم وفات نبی مکرم اسلام است و هم شهادت امام حسن مجتبی علیهماالسلام است.یا مثلا برای 17 ربیع الاول هم ولادت پیامبر ثبت شده و هم ولادت امام صادق (ع)

قرار نیست با جابجائی رویدادهای تاریخی خانه های خالی تقویم هایمان پر شود. اما قرار بر این است که هر چه را در زمانی بیان کنیم که موقع بیان آن است.