فوتبال معیوب

شاید هیچ زمان به اندازه پایان فصلی از لیگ و شروع فصل نقل و انتقالات به بیماربودن فوتبال ایران پی نبریم.  

بیماری مهم فوتبال ما بیماری اقتصاد معیوب است. نبودن پول و بعضا مشکلات ارز و نقل و انتقال آن. در همین زمان است که مربی موفقی مثل برانکو ایوانکویچ پس از سپری کردن چهار فصل موفق تنها به خاطر عدم پرداخت به موقع طلبش ترجیح می دهد قید مدت باقیمانده از قراردادش را بزند و از این تیم جدا شود. یا چه بسیار بازیکنانی که به خاطر بستن قراردادهای بهتر قید ادامه حضور در باشگاه خود را می زنند. فسخ قرارداد باشگاه با مربیان و اخراج آنها و شکایت به مراجع داخلی و بین المللی به علت عدم پرداخت بدهی آنها را هم باید به این مورد اضافه کرد.

بیماری اقتصادی دیگر عدم وجود ساختار مناسب مالی برای باشگاه ها است. عدم پرداخت حق پخش مستقیم و عدم جذب حامی مالی یا جذب کامل تعهدات آنها باعث ازدست رفتن منابع مالی باشگاه ها می شود.

دولتی بودن تیمها بیماری دیگر فوتبال ما است. مدیر از طرف وزارت ورزش یا صنایع دولتی منصوب شده تیم را می بندد و در وسط فصل از باشگاه می رود و مدیر بعدی رویکرد او را قبول ندارد. یا مدیر به پشتوانه دولتی بودنش قراردادی منعقد می کند که می داند در شرایط اقتصادی فعلی به سختی از عهده آن برمی آید و بعد که مربی یا بازیکنان برای مطالبه پول خود به مراجع مختلف مراجعه کنند نهایتا دستش را به سمت بالادستی های خود دراز می کند.

راه حل چیست؟ 

اگر همه باشگاه ها خصوصی شده و به فراخور توان خود قرار باشد نسبت به جذب حامی مالی و اخذ حق پخش مستقیم و فروش اقلام ورزشی و.... بپردازد می داند که اگر به مشکلی برخورد کند هم پشتوانه دولتی نخواهد داشت پس از ابتدا باید محتاطتر عمل نموده و درآمد و هزینه خود را مدیریت نماید.