یتیمخانه ایران

دیروز فرصت شد تا به تماشای فیلم یتیمخانه ایران بروم. جدیدترین اثر ابوالقاسم طالبی کارگردان فیلم سینمائی قلاده های طلا و سریال به کجا چنین شتابان. فیلمی با زمینه سیاسی-تاریخی و اندک پس زمینه های طنزی که جالب هم بود. داستانی که به حق باید گفت تا کنون هیچ فیلم یا سریالی بدان نپرداخته بود. اشغال ایران و قحطی و وبا و... که همه و همه دست به دست هم دادند تا به روایت آمار تا 9 میلیون نفر از جمعیت 20 میلیون نفری آن روز ایران کشته شوند.

اما به راستی چه مسائلی باعث بروز چنین فجایعی می شود؟ عدم قدرت سیاستمداران آن روز اولین دلیل بود. هرچند مسائلی از این دست را دیگر نمی توان متصور بود اما تاریخ گذشته ماست برای عبرت گرفتن و عمل در آینده. خوی سلطه جویانه دولتهای بیگانه اگر امروز دنبال وابسته نمودن شدید کشورها در حوزه سیاست نباشد به دنبال وابستگی شدید اقتصادی و فرهنگی دولت های ضعیف به خود خواهد بود. تولید اکثر قریب به اتفاق محصولات اقتصادی در کشورهای با سابقه استعمارگرایانه مثل انگلستان و آمریکا و روسیه و فرانسه و... از این سنخ است. پخش صدها و هزاران شبکه تلویزیونی ماهواره ای و ایجاد بزرگترین بنگاه های خبری و سینمائی و... را نیز باید تنها بخشی از فعالیت های این دولتها دانست.

وابسته بودن سیاسی مبنائی برای وابستگی اقتصادی و فرهنگی خواهد بود. تا هر میزان که ضعف سیاسی و احساس ناتوانی در برابر دیگران داشته باشیم نیاز به محصولات اقتصادی و فرهنگی دیگران را توجیه خواهیم کرد و این ابتدای راه دیگری خواهد بود که به سعادت نمی انجامد.

احساس قدرت سیاسی احساسسبب ایجاد روحیه استقلال نموده که در ابعاد مختلف اقتصاد و فرهنگ بروز و ظهور می یابد. تا وقتی این حس درونی ایجاد نشود همچنان خود را باید در معرض تهدید بدانیم. چرا که هنوز در اقتصاد و فرهنگ خود به محصولات و یا تفکرات و ارزشهای تحمیل شده از سوی خارج وابسته هستیم. وابستگی به محصولات اقتصادی خارجی یا وادادگی در حوزه فرهنگ این روزها ما را به سمت و سوئی سوق می دهند که گوئی یتیمخانه دیگری در حال شکلگیری است.