امیدهای ناامیدکننده

با حذف زودهنگام تیم ملی فوتبال امید کشورمان از رقابتهای انتخابی المپیک، امیدمان برای صعود و خضور در المپیک ریودوژانیرو به یاس تبدیل شد تا 4 سال دیگر در انتظار حضور در المپیک به سر ببریم. البته امید به صعود تیم ملی فوتبال امید کشورمان به المپیک برای جوانان ما تبدیل به یک رویا شده و تا یاد داریم در رقابت های انتخابی هر دوره از المپیک با امید به صعود وارد شده ایم اما امیدمان ناامید شده است.  

اما حضور فوتبال کشورمان در تورنومنت های مختلف و در کل سطوح نونهالان تا بزرگسالان را که در ذهن خود مرور می کنیم درمی یابیم که این ناامیدی نه از برای دلسردبودن از تیم خود و یا از روی نداشتن تعصب به آن است بلکه از این حیث ناامید می شویم که مسئولان ورزشی کشور نه در سطح فدراسیون فوتبال و نه سازمان تربیت بدنی سابق و وزارت ورزش و جوانان فعلی اراده و اهتمام جدی و شایان توجهی در رشد و سرمایه گذاری سخت افزاری در حوزه فوتبال را ندارند.

بگذارید واضح تز بگویم. مثلا در طول این سالها چند کمپ پیشرفته فوتبال در داخل ساخته شده تا تیمهای ملی و باشگاهی داخلی از آن استفاده های فنی لازم را ببرند؟ چه میزان استعدادیابی و استعدادپروری و  اردوهای متمرکز و بازی های تدارکاتی برای تیم های ملی خود در نظر گرفته ایم که از همه تیم هایمان انتظار قهرمانی و صعود به مسابقات بالاتر را داریم؟ ئپو....

در طول بیست سال اخیر که به فوتبال علاقه پیدا کرده و بویژه فوتبال داخلی را بیشتر دنبال کرده ام به جز دو مقطع تیم های موفقی که در عرصه های مختلف هم توفیقاتی را به دست آورده باشند سراغ ندارم. یکی تیم بزرگسالانی که محمد مایلی کهن روانه جام ملت های 1996 امارات کرد تا با داوری ناعادلانه داور در بازی نیمه نهائی در آن جام سوم شویم و سپس راهی جام جهانی 98 فرانسه شویم و با یک مربی ضعیف در گروه خود سوم شویم و چند ماه بعد هم قهرمان بازی های آسیائی بانکوک شویم. تیم دیگر هم تیم امیدی بود که برانکو ایوانکویچ با بازیکنانی چون آرش برهانی و سیدمهدی رحمتی و ایمان مبعلی و محمد نصرتی و حسین کعبی و ... روانه بازیهای آسیائی سئول در سال 2002 نمود تا با شکست کره و ژاپن در نیمه نهائی و فینال نهایتا قهرمان شود.  و دو سال بعد راهی جام ملتها در چین شده و سوم شود و بعد هم به راحتی در جام جهانی 2006 آلمان حاضر شود. از حق که نگذریم تیم منتخب کارلوس کی روش هم تیم خوبی است که توفیقات سایر مربیان را فقط دار کارنامه کم دارد.

اما تیم های سایر مقاطع را که در نظر آوریم توفیقی را در ذهن نمی آوریم چرا که در سایر اوار جام ملت ها در مرحله یک چهارم نهائی حذف شدیم و  در سایر رده ها نیز حسرت به دل مانده ایم. عدم برگزاری اردوهای تدارکاتی منظم، منسجم و مناسب و همچنین عدم برگزاری بازی های تدارکاتی خوب برای تیم های مختلفمان از این تیم ها تیم هائی ضعیف و بی تجربه ساخته که اگر در مواردی هم توفیقاتی حاصل شده بیشتر مبتنی بر خلاقیت ها و تکنیک های فردی بازیکنان بوده تا تجربه کار گروهی تیم. با وجود مسئولان فعلی ورزشی بعید است که نقایص مزبور به زودی مرتفع شود اما اگر مرتفع شود تازه به فوتبالی در حد ناممان در سطح آسیا دست خواهیم یافت.