لیگ تمام شد اما چیزی عوض نشد

دیرو با قهرمانی سپاهان اصفهان و تساوی ناباورانه تراکتورسازی - نفت و برد دلچسب پرسپولیس برابر استقلال، لیگ چهاردهم هم با همه فراز و فرودهایش به پایان رسید. اما گوئی قرار نیست در فوتبال ایران چیزی تغییر کند. چرا که هنوز باشگاه های مقتدری نداریم که در طول لیگ برتری های خود را بر حریفان ثابت کنند و همچنان تا آخرین هفته باید چند تیم نامزد قهرمانی و چند تیم نامزد سقوط به لیگ یک باشند.

  ظاهرا قرار نیست باشگاه های بزرگی مثل استقلال و پرسپولیس به یک ثبات مالی و مدیریتی برسند تا بتوانند علاوه بر گذران ایام خود به بازیکن سازی و توسعه فوتبال ملی که یکی از اهداف برگزاری رقابت های باشگاهی است دست یابند. ظاهرا همچنان باید در طول فصول آینده لیگ هم شامل ولخرجی های تیم های بزرگ دولتی و صنعتی باشیم که چندان به فوتبال سازی توجهی پنمی کنند.

ظاهرا باید همچنان آنقدر شاهد بازی های بی کیفیت باشیم که با فرار تماشاچیان از ورزشگاه ها مواجه باشیم. چرا که اگر این نبود حضور بالای 50/000 تماشاچی محدود به 4-5 بازی یک فصل لیگ یا بازی های رایگان نمی شد.

آنچه که در لیگ امسال دیده می شد این بود که علیرغم افزایش نسبی جوانگرائی تیمها که البته ناشی از جبر سازمان لیگ بود اما بازهم این امر تاثیر چندانی بر تیم ملی تا کنون نداشته است چرا که جوانانی هم که به تیمهای امید یا بزرگسالان دعوت می شوند در مواردی از لژیونرهای مقیم خارج و نه از بازیکنان لیگ هستند چرا که مربیان لیگ هنوز اعتقاد چندانی به استفاده از جوانان ندارند و بیشتر به دنبال کسب نتیجه برای ثبات جایگاه خود در تیمهایشان هستند. با این رویکرد هنوز باید شاهد تاثیرگذاری بازیکنان بالای 30 سال در تیم هایشان باشیم و در عوض بازیکنان جوان ذخیره آنها بر روی نیمکت خواهند بود.

امید که در راه آماده سازی برای جام جهانی 2018 استفاده از بازیکنان جوان در لیگ آینده بیشتر شده و همچنین باشگاه های قوی تر و منسجمتری داشته باشیم تا با اتکا به آنها تیم ملی قوی تری را راهی جام جهانی نمائیم.