رادیوی ما ایرانی ها

رادیو رسانه ای فراگیر است و نسبت به تلویزیون با سهولت بیشتری می توان بدان دسترسی داشت. از رادیوهای قدیمی سر طاقچه و داخل خودروها گرفته تا امروز که اغلب گوشی های موبایل و دستگاه های Mp3 Player نیز به آن مجهزند. برای ما که مردمی خاطره باز هستیم رادیو هم مجموعه ای بزرگ از خاطرات مختلف را با خود به همراه داشته و دارد که شاید امروز به بهانه روز رادیو و آغاز به کار رسمی رادیو در ایران، فرصت مناسبی برای مرور آن باشد.

  پیش از انقلاب رادیو تنها وسیله ارتباطی خیلی از خانواده های متدین آن روز بود که خیلی با تلویزیون آن روزها رابطه خوبی نداشتند.شاید در آن زمان به جز شنیدن اخبار نمایش های رادیوئی پرمخاطب ترین برنامه رادیو محسوب می شد تا اینکه گذشت و گذشت و به انقلاب و دهه شصت رسیدیم. در اوایل انقلاب پیگیری اخبار داغ اول انقلاب و بعد هم شنیدن اخبار جنگ بسیار زیاد در رادیو دنبال می شد چرا که ساعات پخش رادیو به مراتب از تلویزیون بیشتر بود.

به جز اینها ما بچه های دهه شصت حتما رادیو را با تقویم تاریخ و بچه های انقلابش به یاد می آوریم که صبح ها با صدای آن خود را مهیای مدرسه رفتن می کردیم و اگر یک شب برفی را هم پشت سر گذاشته بودیم منتظر می ماندیم تا خبر تعطیلی مدرسه ها را از رادیو بشنویم. جمعه ها هم که می شد صبح هایش را با صبح جمعه با شما شروع می کردیم و طهر را به گوش دادن به قصه های شیرین ظهر جمعه می گذراندیم و بعد سراغ برنامه کودک تلویزیون می رفتیم. راستی یادتان هست که شبکه 1 تلویزیون روی رادیوهای اف ام قابل دریافت بود؟ اما حالا روی آن موج رادیوجوان پخش می شود.

شاید تلخترین خاطره من و خیلی ها از رادیو به 14 خرداد 68 باز گردد که خبر ارتحال امام راحلمان به یکباره همه را شوکه کرد.

اما امروز اغلب ماها رادیو را با همه سادگی ها و تصویرنداشتن هایش و با همه تلخی ها و شیرینی هایش دوست داریم.