اگر من برنامه های اشتون را می چیدم

کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیۀ اروپا شنبه عصر به تهران آمد و پس از اقامتی حدودا چهل و هشت ساعته از کشور خارج شد. دیدارهای سیاسی اش با مقامات کشورمان و دیدار از اماکن تاریخی شهر اصفهان را باید مثبت و سازنده دانست. اما آنچه که نباید کم اهمیت قلمداد شود؛ دیدار وی با برخی فعالان فتنه 88 بود که پیش تر نیز از سوی برخی نمایندگان پارلمان اروپا اتفاق افتاده بود. اگر این قبیل دیدارهای مشکوک سیاسی دیگر تکرار نشود می توان با اغماض از کنار آن عبور کرد ولی تکرار چندبارۀ آن در دیدارهای آتی مقامات سیاسی خارجی از ایران و نیز برخورد منفعلانۀ مسئولان وزارت امور خارجه بخشودنی نخواهد بود.   

علت عمدۀ آن نیز زیر سؤال بردن حاکمیت سیاسی کشور از طریطق ملاقات با کسانی است که در جریان یک مقابلۀ سیاسی آشکار با حکومت در سال 88 علنا مقابل حکومت قانونی کشور ایستاده اند. در ملاقات قبلی نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا با برخی فعالان فتنه 88 وزارت امور خارجه خود را مبرا از هر گونه مسئولیتی می دانست زیرا این افراد به دعوت مجلس شورای اسلامی به کشور سفر کرده بودند. اما در ملاقات اخیر اشتون دیگر این توجیه را نمی توان پذیرفت. وزارت امور خارجه باید برنامه ریز سفر مسئولین خارجی باشد نه گوش به فرمان اوامر آنان.

اگر قرار بود من برنامه ریز سفر خانم اشتون به تهران باشم؛ در نخستین گام ایشان را از فرودگاه امام مستقیما به بهشت زهرا و محل دفن شهدای جنگ تحمیلی و مقامات سیاسی و مذهبی کشورمان که قربانی جحریان ترور و خشونت و نفاق شده بودند می بردم تا به ایشان بیشتر ثابت شود که چه کسانی نقض حقوق بشر کرده اند. سپس در کنار دیدارهای ایشان با مقامات سیاسی کشورمان، دیداری را با حضور خانواده های شهدای هسته ای ترتیب می دادم تا ایشان پای درد دل و خواسته های این بزرگان بنشیند.

برای عزیمت ایشان به اصفهان نیز به جای مسیر هوائی، راه زمینی را انتخاب می کردم تا ایشان در مسیر عزیمت خود به اصفهان، از تأسیسات هسته ای فردو و نطنز نیز بازدید کرده و با چشمان خود ببیند که در زمان تحریم ها چه پیشرفتهائی داشته ایم و در زمان اجرای توافق هسته ای ژنو چه چیز را از دست دادیم.

اما حیف که برخی اوقات به جای فرصت سازی فرصت سوزی می کنیم.