خط پایان

چهار سال پیش در چنین روزی در خروشان ترین و بزرگترین راهپیمائی زندگی ام شرکت کردم. آن روز خیل فشردۀ جمعیت را دیدم که از میدان فردوسی به طرف میدان انقلاب می رفتند و همراهی شان کردم. از میدان فردوسی تا چهارراه ولی عصر را به خاطر ازدحام مردم حدودا در یک ساعت رفتم. اما برخی مسئولان سابق و احمق های خارج نشین هم اکنون ما این خیل را ندیدند و می گفتند چرا مجسمه میدان فردوسی را ندیدیم؟ اما به راستی چه شد که 9 دی 9 دی شد؟  شروع التهابات خیابانی پس از انتخابات 88 با لشرکشی مدعیان تقلب در انتخابات با رهبری میرحسین موسوی و مهدی کروبی بود. مهدی کروبی را که با آراء چندصد هزار نفری اش نمی توان در این عرصه صاحب نظر و مدعی دانست. هرچند موسوی که نفر دوم انتخابات بود 11 میلیون رای با فرد پیروز فاصله داشت. تقلب با چنین نتایجی در هر جای دنیا ممکن نیست.

وقتی کسی عزم ورود به کاری را می کند باید همه قواعد بازی را بپذیرد. البته ظرفیت داشتن و جوگیر نشدن از حمایت و سوت و کف زدن عده ای را نیز باید به این امر افزود. اما موسوی قواعد انتخابات را نپذیرفت و جوگیر هم شد. جوگیر شد که در لحظات پایانی اخذ رای که هنوز درب صندوقهای اخذ رای باز نشده بود خود را پیروز خواند و بخشی از هواداران جوگیرش نیز در راهپیمائی های اولیه اش همراهی اش کردند.

اما کسی که مدعی تقلب در انتخابات است و به نتایج اعتراض دارد باید ادعا و اعتراضش را از راه قانونی اش دنبال کند. نه اردوکشی خیابانی کند و از شور و بلوای خیابانی حمایت کند. کسی که برخلاف قانون اساسی و قوانین انتخابات عمل می کند از مسیر خارج شده و قصد اعلام عدم تبعیت از قانون اساسی را دارد. کسی که بعد از اعلام صحت انتخابات از سوی شورای نگهبان و تنفیذ حکم ریاست جمهوری رئیس جمهور پیروز، همچنان به نظام تهمت می زند یعنی در تبعیت از ولی فقیهی که حکم ریاست جمهوری را برای شخص دیگری تنفیذ نموده هم مشکل دارد. کسی که به توهین مدعیان هواداری اش نسبت به امام راحل و آرمانهای انقلاب و اسلام پاسخ نداده و علنا از آنان حمایت می کند؛ یعنی به جز خودش به هیچ چیز و هیچ کس اعتقادی ندارد.

آیا چنین کسی باید مشمول رأفت دستگاه قضا شود یا در دادگاه محاکمه شود. آیا باید در خانه اش محبوس باشد یا در زندان با شرایط سخت تری به سر برد یا منتظر احکام سختگیرانه تری باشد؟ آیا اعمال موسوی در سال 88 فقط یک سوءتفاهم بود یا چیزی فراتر از آن؟

حماسه 9 دی 1388 پایان خط توهین به آرمان های انقلاب و نمادهای اسلام بود. خط پایانی که مردم برای جریان سازی برخی متوهمان قرار دادند تا دیگر کسی به خود جرأت ندهد که در آن مسیر قرار گیرد.