حدود 24 ساعت از انجام قرعه کشی مسابقات فوتبال جام جهانی 2014 برزیل و مشخص شدن آرژانتین، نیجریه و بوسنی هرزگوین، به عنوان حریفان ما در جام جهانی می گذرد و حتما از ابراز نظرات مختلف، نسبت به تیمهای گروهمان باخبر شده اید. من هم مثل بسیاری از شما، موقع قرعه کشی تقریبا قلبم اومد تو دهنم که نکند در گروه خیلی سختی بیفتیم. خیلی ها راجع به گروهمان که سخت است یا نه ابراز عقیده کردند. شاید روی کاغذ حضور در گروه 4 به همراه اروگوئه و انگلیس و ایتالیا بسیار سخت تر باشد و در عوض حضور در گروهی مثل گروه سی در کنار کلمبیا یونان و ساحل عاج راحت باشد. اما یادمان نرود که میدان، میدان جام جهانی است و تجربۀ چند دوره اخیر نشان داده که در تورنومنتی که همه تیمها رقابتشان را با هم شروع می کنند تیمهای زیادی انگیزه دارند تا برابر سایرین عرض اندامی نموده و خودشان را از گروه به بالا بکشند.
خیلی اوقات در تورنومنتی مثل جام جهانی، به تیمهای گروه که نگاه می کنیم، میشود به راحتی تیمهای صعودکننده را حدس زد. چرا که از یک سو دو تیم قوی داریم و از سوی دیگر دو تیمی که رقبای دندان گیری برایشان نیستند. اما گروه ایران در جام جهانی اصلا این گونه نیست. اگر حساب آرژانتین را از سایرین جدا کنیمرقابت برای صعود دومین تیمبین هر سه تیم دیگر می تواند جدی باشد.
کار ما در راه جام جهانی هم می تواند سخت باشد و هم راحت. اگر به فکر داشتن تیمی قوی در این جام و مدعی صعود بودن هستیم؛ باید از هم اکنون با برگزاری اردوهای فراوان و بازی های تدارکاتی با تیمهای قوی، تیمی قوی برای خود دست و پا کنیم.با تحمل این سختی ها است که در جام جهانی می توانیم مدعی صعود باشیم. تحمل چند ماه سختی برای بازیکنان ملی و بعضی باشگاه ها به درخشش در جام جهانی می ارزد. اما اگر قرار باشد همچون جام جهانی 2006 چندان به فکر کسب موفقیت در جام نباشیم نتیجه ای جز یک تساوی همان دور عایدمان نخواهد شد.
امیدوارم وقتی لیونل مسی با تیمش به آرژانتین باز می گردد مدام از خاطرات هت ریکش مقابل ایران سخن نگوید و بارسادوستان، سال بعد هم همچنان علاقمند به او باشند. امیدوارم برای تیمی مثل بوسنی که همه الان ضعیف می دانند زنگ تفریح نباشیم که مقدمات صعودش را فراهم کنیم.
تا چه پیش آید.
من که فکر نمی کنم در خوش بینانه ترین حالت بیشتر از یک مساوی جلوی بوسنی بتونیم بگیریم.
من هم همین طور