رسانه ملی یا ستاد تبلیغاتی دولت

در طول سالهای اخیر شاهد همراهی های گسترده رسانه ملی با دولت در سطحی کلان هستیم. به نحوی که همه سخنرانیهای رئیس جمهور در دولت های نهم و دهم در دورترین مراکز استان هم پخش زنده می شد و اگر انتقاداتی هم می شد چندان جدی و نفسگیر نبود. این رویکرد در دولتهای نهم و دهم را به حساب اصولگرا بودن رئیس جمهور می گذاشتیم.

با عوض شدن رئیس جمهور، شاید انتظار تغییر رویکرد صدا و سیما هم می رفت اما چنین که نشد هیچ، تازه گوئی روابط دولت و رسانه ملی، گرمتر و بهتر هم شده است.  

هفته ای نیست که دو یا سه وزیر یا معاون رئیس جمهور در برنامه های زنده شبکه های اصلی تلویزیون حضور نداشته باشند. رادیو که هیچ، این امر با گذشت بیش از 3 ماه از تشکیل کابینه، جای تعجب فراوان دارد. همه از برنامه های مجموعه خود می گویند و مجریان برنامه ها هم به نحو بی سابقه ای به به و چه چه می گویند.

این روند ادامه داشت تا به سه شنبه شب و گفتگوی زندۀ رسانۀ ملی با رئیس جمهور رسیدیم با مجریانی عجیب. خانمی سوال های اقتصادی را از رئیس جمهور می پرسید و از عدد و رقم گفتن رئیس جمهور داشت شاخ در می آورد و در دقایقی انگار می خواست به حال اقتصادمان گریه کند. آقای شهیدی فر هم که انگار مجالی یافته تا از دولت قبل انتقاد کند و...

رسانه ملی باید منصفانه رفتار کند. اگر تعریف و تمجید دولت از برنامه هایش را پخش می کند درد دل مردم و مشکلات واقعی شان مثل بیکاری را هم به نحوی درست پوشش دهد.