کی روش و تیمش

حدود دو سه سالی می شود که کارلوس کی روش سرمربیگری تیم ملی ایران را برعهده گرفته است. جدی ترین رقابت های پیش روی وی بازی های انتخابی جام جهانی بود که با نتایج اولیه ای که در آخرین مرحله گروهی گرفت نگرانی هایمان برای صعود افزایش یافت اما سه بازی آخر خود را با پیروزی پشت سر گذاشتیم تا بعنوان تیم نخست گروه خود به جام جهانی صعود کنیم. هرچند در مسیر صعود به جام جهانی بیشتر بازیها را با حداقل اختلاف پیروز شدیم اما روحیه جنگندگی تیم قابل ستایش است.  کارمان به بازیهای انتخابی جام ملتهای آسیا رسید. جائی که کارمان با تیمهای ضعیفتری بود و به همین دلیل گلزنی هایمان بیشتر و بیشتر شد. همه اینها سبب شد تا تیم کی روش تبدیل به قدرتی غیرقابل انکار در آسیا تبدیل شده و رقیبی چون کره جنوبی و عربستان را در رده بندیهای فیفا از پیش رو بردارد.اما با همه اینها هنوز انتقادات منتقدان به عملکرد سرمربی وجود دارد و عمده اش هم مربوط به دعوت بازیکنان خارج نشین به تیم است. که البته وقتی قرار باشد تکنیکهای تیم توسط سرمربی طراحی شده و تیم هم نتیجه مطلوب وی را بگیرد خیلی جای انتقاد نیست.

چند سال پیش که فریدون زندی به تیم برانکو ایوانکویچ دعوت شد هم مشابه این انتقادات البته ضعیفتر از حالا مطرح بود اما بازی های مطلوب او انتقادات مختصر اطراف او را نیز کمرنگ کرد. اما حالا وضع کمی فرق کرده. تعداد بازیکنان دعوت شده از خارج خیلی بشتر شده و بازیکنان داخلی هم گوئی تکنیک چند سال قبل را ندارند.

وقتی دروازه بان اول تیم اختلافاتی با سرمربی پیدا می کند و دیگر در داخل دروازه بان شش دانگی مثل او نداریم رقابت بین دروازه بان های ضعیف تر می افتد و دانیال داوری خارج نشین. البته نباید از حق گذشت که افرادی چون قوچان نژاد و دژاگه واقعا قابلیت های فنی بالائی دارند ولی باید به خود نیز این نهیب را بزنیم که پس خروجی لیگ برتری با گردش مالی ده ها میلیارد تومانی در سال چه بوده که نظر سرمربی را برای جمع کردن 25 بازیکن از دل آن تامین نکرده است.

البته نباید از نکته دیگری هم غافل شد و آن اینکه تیم کی روش تا کنون تنها در آسیا محک خورده و جدی ترین رقیبش در این مدت کره جنوبی بوده و برای میدانی مثل جام جهانی تیمی باقدرت تر لازم خواهد بود. تا حدود دو هفته دیگر رقبای ما در برزیل مشخص شده و تا کمتر از هفت ماه دیگر باید به مصاف رقبای خود برویم. لازمه حضوری موفق در برزیل داشتن تیمی قوی تر و انجام بازی های تدارکاتی با رقبائی جدی تر و بین المللی تر است.