بی شک یکی از مهمترین وظایف رسانه های دیداری، شنیداری و نوشتاری افزایش دانش مخاطبان خود در زمینه های مختلف است تا مردم و مخاطبان بتوانند در هر نوبت از استفادۀ خود از آن رسانه، آگاهی خود را نیز به بهترین نحو افزایش دهند.
رسانه های نوشتاری که این روزها مطبوعات و سایت های اینترنتی را باید از مهمترین مصادیق آن ها دانست، قطعا کاربرد کمتری به نسبت رسانه های دیداری و شنیداری مثل رادیو و تلویزیون دارند. قطعا به همین علت است که امام خمینی (ره) نیز صدا و سیما را یک دانشگاه معرفی نمودند و افزایش شبکه های تخصصی نیز به عنوان رویکرد سال های اخیر رسانه ملی برای آموزش و برقراری ارتباط موثرتر با مخاطبان در دستور کار قرار گرفته است.
اما آنچه که به اندازه راه اندازی سایت ها و شبکه های تخصصی مهم است این است که اولا اطلاعات دقیق و درستی به مخاطب داده شود و ثانیا این اطلاعات به سریعترین صورت ممکن به مخاطب منتقل شود.
درخصوص سایت های اینترنتی مشکل کمتری وجود دارد زیرا مخاطبان این سایتها عموما اقشار جوان تر بوده و شاید در زمینه های تخصصی به یک یا جند منبع محدود هم اکتفا نکنند و افراد مسن تر کمتر مورد مراجعه این سایتها واقع می شوند. بحث ما بیشتر شبکه های صدا و سیما به عنوان فراگیرترین منبع در کشور خواهد بود که باید در ساخت برنامه های مختلف بیشترین دقت را نماید.
مثلا یکی از پرمخاطب ترین برنامه های سیما برنامه های نمایشی اعم از فیلم و سریال است و یکی از زمینه هائی که بیشترین تقارن روزمره را با زندگی مردم دارد، مسائل حقوقی است.
لازم است سازمان صدا و سیما در ساخت سریال ها و فیلمهای خود در زمینه مسائل بسیار جزئی حقوقی هم بیشترین دقت را نماید تا در نمایش جزئی ترین مسائل حقوقی نظیر نحوه تشکیل دادگاه مردم با نحوه صحیح اداره دادگاه هم آشنا شوند. برای مثال بار ها در سریال های تلویزیونی مشاهده شده که در نمایش تشکیل جلسه رسیدگی به اتهام قتل تنها از یک قاضی در دادگاه استفاده شده درحالی که این امر در دادگاه کیفری استان و با حضور 5 قاضی انجام خواهد شد.
آموزش مطالب دیکری نیز نظیر مطالب بسیار عمومی و کلی پزشکی و مراقبت های اولیه در برخورد با مصدومان حوادث از دیگر نیاز هائی است که به شدت برای عموم مردم لازم است و می توان در لابلای نمایش صحنه های مصدومیت و انتقال یک بازیگر به بیمارستان مسائلی را در خصوص نحوه برخورد با مصدومیت های گوناگون به مردم آموزش داد.
آموزش مسائل عمیق دینی و اعتقادی نیز باید در سریال ها و فیلم های ساخت داخل افزایش یابد. این امر هم اکنون در اغلب موارد محدود به مناسبت هائی نظیر ماه مبارک رمضان و ماه محرم می گردد. آفتی که ساخت همین مقدار سریال و فیلم داستانی اندک را تهدید می کند، عدم استفاده از متخصصین مذهبی برای تایید عبارات عربی مورد استفاده توسط بازیگران مثل آیات قرآن است. به گونه ای که مشاهده می شود بسیاری از بازیگران آیات قرآنی را در فلان سریال مذهبی پرمخاطب ماه رمضان به کار می برد اما در یک عبارت 5 یا 6 کلمه ای هم غلط اعرابی (اشتباه در بیان حرکات فتحه، ضمه و کسره حروف) دارد که چندان برای بینندگان متدینی که با اصل عبارات آشنائی دارند، خوشایند نخواهد بود.
هرچند این دست امور در سال های اخیر بیشتر ملاحظه می گردد، اما لازم است در تولید فیلم ها و سریال ها بیشتر بدین مسائل پرداخته شود. امید که چنین گردد.
