من چیکاره بیدم؟

یک سال و نیمی هست که وبلاگمو راه انداختم و قبلش هم هیچ کجائی سابقه وبلاگ نویس نداشتم. اما در این راه با مسائل مختلفی روبرو شدم کهلازم دیدم مطالبی را با خوانندگانم در میان بگذارم.

اول اینکه همانطور که از اول قرار گذاشته بودم، عمده مطالب وبلاگم را خودم می نویسم و در این میان صرفا نظراتم را بیان می کنم و نیازی نمی بینم خودم را وامدار شخص و گروهی بدانم جز آنچه که بدان اعتقاد داشته و دارم و با مروری بر کل آثار وبلاگم به راحتی می توانید بدان دست یابید.  دومین مطلب مهم شخصیت نگارنده وبلاگ است. در این راستا از نام کوچک خود به عنوان نام نگارنده مطالب استفاده می کنم که فکر نمی کردم مساله مهمی باشد تا اینکه چند روز قبل با نظری در یکی از مطالبم برخورد نمودم که این مضمون را داشت که چرا نام خانوادگی ات را نمی نویسی؟ گوئی که ترسی از افشای آن دارم. اما وقتی فردی گمنام باشی که کسی تو را نشناسد فرقی نمی کند که چه کسی باشی؟ شما فرض کنید یوسف گمگشته ام مگه نه؟

نکته سوم این است که بسیاری از صاحبان وب سایتها و وبلاگهای تبلیغاتی پیام میگذارند که لینک به ما بده و ... که خود نیز حتما آنها را دیده اید. لطفی فرمائید و من را از این امر معذور دارید. من به هیچ وجه علاقه ای به این امر ندارم.

چهارم اینکه از دیدن نظراتتان بسیار خوشحال می شوم. امری که بسیار به ندرت اتفاق می افتد. این امر بسیار جالب است. از این جهت که عموم ایرانیها عادت دارند راجع به هر مساله خرد و کلانی نظر بدهند. اما به اینجا که می رسد نمی دانم چه می شود که ترک عادت می کنند. البته لازم است در انجام این امر رعایت ادب را بفرمائید. اخیرا با نظری برخورد نمودم که با بی ادبی تمام گفته بودند "خفه شو بابا..." من نیز برای تادیب چنین افرادی این نظر را همراه جواب مقتضی در بخش نظرات مطلب یادشده قرار دادم.

امید که آنچه را که از نظر گذراندم، مقبول و معقول افتد.