پزشک و پزشکی

امروز اول شهریور است و چند سالی است این روز را به یاد ابو علی سینا حکیم و دانشمند بزرگ ایرانی، روز پزشک نامیده اند. هرچند که پزشکی تنها یکی از ابعاد شخصیتی این دانشمند بزرگ بوده و وی را باید یکی از دانشکندان بلندمرتبه در فلسفه اسلامی و نیز نجوم دانست و از شاعری وی نیز نباید گذشت.

پزشکی در این دوران به اندازه زمان فعلی تخصصی و شاخه شاخه نبود و هر بیماری فارغ از نوع بیماری خود به طبیب و حکیم شهر خود مراجعه می نمود. پزشک آن عصر البته خود را هیچ گاه فارغ التحصیل نمی دانست که مدرکی را بگیرد و دیگر دور و بر علم آموزی را خط بکشد و همیشه خود را در معرض کسب علم قرار می داد. 

 اما چه دوره زمانه ای شده افراد اول با عشق کمک به همنوعان خود وارد دانشگاه می شوند و پس از کسب مدرک پزشکی عمومی به دنبال گرفتن تخصص هستند و پس از آن واقعا به بیماران کمک می کنند و برای بیمار کیسه ندوخته اند. اما برخی پزشکان پای را در حوزه دیگری می گذارند.

این گروه بیمار را به مثابه اسکناسی می نگرند که باید روزی آنها باشد. ویزیتهای غیرضروری بیمار و انجام آزمایشات پزشکی در مراکز خاص تنها گوشه ای از این طرز نگاه به بیمار است. اگر پای بیمار قرار باشد به اتاق عمل باز شود نیز اول باید حق و حساب ویژه دکتر خارج از چارچوب بیمارستان پرداخت گردد. البته میدانید که تعداد این قبیل پزشکان واقعا کم و انگشت شمار است و حتی شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نرسند. مگر نه؟

به کل پزشکان هم که نگاه می کنیم عده ای هستند که وضع معمولی دارند و برخی دیگر خانه و ماشین و زندگی آن چنانی دارند.اگر وضع خوب دکتری ناشی از تخصص بالا و بیماران زیاد او باشد و برای بیمار با شگردهای مختلف کیسه ندوزد که حرفی نیست. اما اگر منشا این پول جز این باشد احتمالا کمی مشکل دارد و معلوم نیست پشت این پولها چه حرف و حدیث هائی است.

یک معضل دیگر پزشکی در این سال ها این است که پزشکان فراوان بیکاری را داریم و از بیکاری شان تاسف بسیار می خوریم اما از سوی دیگر با شهرهای کوچک و مناطق روستائی فراوانی هم نیز مواجهیم که فاقد پزشک متخصص و گاهی حتی پزشک عمومی هستند. این دیگر کمی کم لطفی برخی پزشکان را در بر دارد. زیرا اغلب افراد دوست دارند در تهران و شهرهای بزرگ پزشکی کنند تا از سفره بیماران فراوان بی بهره نمانند و دیگر شهرها و مناطق را خیلی کار ندارند.