خداحافظ رفیق

تمام شد.

بعد از هشت سال، امروز ریاست جمهوری مجمود احمدی نژاد به پایان می رسد.

انگار همین الآن بود که در روزهای پر از خبر انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 بودیم و بعد از دو بار رای گیری در مرحله اول و دوم، احمدی نژاد با 18 میلیون رای رئیس جمهور شد. به سرعت 8 سال گذشت.

دکترجان خسته نباشی.

جدا خسته نباشی.

 خسته نباشی که در سیاست خارجی محکم ایستادی که باج ندهی.

خسته نباشی که چند صد هزار واحد مسکن مهر ساختی و بسیاری را خانه دار کردی.

خسته نباشی که به 45 میلیون نفر سهام عدالت دادی و قرار است سهامش در آیند به دستشان برسد.

خسته نباشی که هدفمندی یارانه ها و خصوصی سازی های شرکتهای موضوع اصل 44  را شروع کردی.

خسته نباشی که به کلی روستائی شریف و محروم، آب و برق و گاز و تلفن دادی.

خسته نباشی که کلی سد و نیروگاه ساختی.

خسته نباشی که با ایجاد کلی دانشگاه و امکانات علمی زمینه ارتقای علمی کشور را فراهم کردی.

کمی هم شوخی کنیم.

خسته نباشی که با گسترش دانشگاه پیام نور کل دانشگاه آزاد را خواباندی

خسته نباشی که در میان فشارهای اقتصادی وعده ایجاد اشتغال 2 و نیم میلیون نفر در سال را می دادی.

اما ای کاش...

ای کاش به وزرا و مدیرانت اجازه می دادی تا به کار مسلط شوند و با یکی دو سال وزارت و مدیریت تعویضشان نمی کردی.

ای کاش رئیس دستگاه دیپلماسی کشور را در حین ماموریت خارجی برکنار نمی کردی.

ای کاش خود را ملزم به اجرای همه اصول قانون اساسی می نمودی.

ای کاش مثلا در جلسات مجمع تشخیص مصلحت شرکت می کردی چون رئیس جمهور طبق نص صریح قانون اساسی و حکم رهبری، عضوی از اعضای مجمع است.

ای کاش در تبعیت از حکم ماده 1 قانون رهبری و نص صریح قانون اساسی و منویات رهبری خود را ملزم به ابلاغ و اجرای همه مصوبات مجلس شورای اسلامی می نمودی و انتخابی عمل نمی کردی چرا که امام فرمود مجلس در راس امور است.

ای کاش نمی گفتی که لیست مفاسد اقتصادی در جیبت است و بعد از 8 سال معلوم نشد که چرا در جیبت ماند.

ای کاش در تقابل با رهبری در برکناری وزیر اطلاعات یازده روز خانه نشینی نمی کردی.

ای کاش هر کجا که احساس نیاز می کردی تا اهدافت را پیش ببری، ادعاهای ثابت نشده در محاکم را علیه دیگران مطرح نمی کردی. ای کاش آبروی افراد را با روکردن عکس و فایل صوتی و فلان و بهمان ضایع نمی کردی.

ای کاش یک نامزد مساله ساز خاص را در ایام ثبتنام انتخابات ریاست جمهوری همراهی نمی کردی و پشت تریبون به جایش سخن نمی گفتی و نمی گفتی احمدی نژاد یعنی ... و ... یعنی احمدی نژاد.

بگذریم.

این هم از عمر کمی بود گذشت.

گاهی تلخی ها مزه خوش شیرینی ها را کم می کند.

کاش که شیرینی ها باشد و از بین نرود.