در راه برزیل

فوتبال دیدن من از جام ملتهای 96 و تولد آن نسل طلائی شروع شد. بازیهائی که با ناداوری داور در نیمه نهائی ایران از عربستان شکست خورد و در نهایت سوم شد. درست چند ماه بعد از آن بازیها بازیهای انتخابی جام جهانی 98 فرانسه شروع شد که برد 17-0 ایران از مالدیو شاه بیت مرحله اول بود و در نهایت با تساوی در ملبورن به جام جهانی رسیدیم. بعد از آن هم که تا حالا یک دور در میان به جام جهانی رفته ایم و اگر وضع بر همین منوال باشد این دور نوبت روی خوش سکه است و باید به جام جهانی برویم.
گردونه بازیها اینگونه چرخیده که امروز در آخرین بازی باید در زمین کره جنوبی به مصاف این تیم برویم. در طول این سالها با کره ای ها بازیهای زیادی انجام داده ایم. در 4 دوره اخیر جام ملتها در مرحله یک چهارم نهائی با کره ای ها بازی کرده ایم که دوبار را برده ایم و دو بار را باخته ایم. دو برد ما با نتایج 6-2 و 4-3 رخ داده و این نتایج کفه ترازوی قدرت را در این عرصه به نفع ایران سنگینتر می کند. در چند دوره اخیر بازیهای انتخابی جام جهانی هم تنها یک دور در دوره قبل با کره هم گروه بودیم که نتیجه هر دو بازی تساوی بودذ.
  تعداد بتازی های زیادی که با کره کرده ایم به نوعی دست آنها را برای ما باز می کند و با توجه به اینکه فاصله تکنیکی خیلی زیادی با آنها نداریم، می تواند در بازی امروز تبدیل به یک امتیاز مثبت برای ما شود. با توجه به یک امتیازی که در جدول از کره ای ها عقب هستیم برای برد در بازی امروز بیش از کره ای ها در فشار هستیم چراکه نیم نگاهی هم به بازی ازبکستان - قطر داریم که ممکن است ازبکستان از غفلت ما استفاده کرده و با بردی 4-0 و باخت احتمالی ما از کره به همراه کره به جام جهانی برود. البته با تحقق این حالت هم دنیا به آخر نمی رسد چرا که در آن صورت تازه به پلی آف رفته و باید با تیم سوم گروه 2 بازی کرده و برنده به مصاف تیم پنجم آمریکای جنوبی برود. اما غفلت ما در این بازی به شرط راهیابی در پلی آف به جام جهانی به نوعی لقمه را دور دهان چرخاندن است.

از تیم مان در این بازی انتظار یک 6-2 یا 4-3 دیگر را نداریم و شاید چنین نتیجه ای دور از ذهن باشد اما امکان تکرار برد 1-0 بازی رفت این دو تیم که هست.امیدوارم امشب تمام ایران غرق شادی از صعود ایران به جام جهانی 2014 برزیل باشد.