تب و تاب افراد و گروه ها برای حماسه 92

حدود یک ماهی تا 24 خرداد ماه امسال انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری و چهارمین دوره شوراهای شهر و روستا باقی است. انتخابات ریاست جمهوری در همه کشورها از بیشترین میزبان اقبال عمومی برخوردار است و به همین دلیل بر رویدادهای متعددی سایه می افکند. شاید به همین علت باشد که این انتخابات در این دوره بر انتخابات شوراها نیز سایه افکنده و آن را تحت شعاع خود قرار می دهد.

به همین دلیل است که شخصیت ها و گروه های سیاسی از ماه ها قبل در تدارک گسترده برای این انتخابات هستند. این جنب و جوش سیاسی وقتی بیش از پیش گسترش می یابد که انتخابات در پایان هشت سال ریاست جمهوری رئیس جمهور حاضر باشد. این امر در حد تمام و کمال خود در سال های 68 ، 76 و 84 تجربه شده و در این انتخابات برای بار دیگر تجربه خواهد شد. البته با مروری بر رویدادهای سال های فوق پر واضح است که در این دوره از انتخابات با حجم سنگینی از تلاش افراد و چروه های سیاسی مواجه هستیم. در ادامه مرور کوتاه و گذرائی بر این تلاش ها شده و تحلیلی از چشم انداز انتخابات پیش رو ارائه می شود.

چهره های وارد شده به صحنه انتخابات

گمانه زنی ورود چهره های سیاسی به عرصه انتخابات از 5 یا 6 ماه پیش شروع شد. این امر در فضای رسانه ای کشور چندان مطلوب نیست. چرا که به لحاظ برنامه های اجرائی انتخابات روند ثبت نام تا انتخابات در یک بازه زمانی کمتر از 40 روز انجام می شود. اما وجود حرف و حدیث پیرامون آمدن یا نیامدن افراد تنها یک انتظار روانی را در منظر دنبال کنندگان و کسالت روحی سایرین را به دنبال خواهد داشت.

بالغ بر 20 چهره سیاسی شناخته شده اعلام آمادگی برای نامزدی در انتخابات نمودند که البته حدود نیمی را اصولگرایان و نیم دیگر را اصلاح طلبان و مستقل ها تشکیل می دادند. تعدد اصولگرایان سبب شکل گیری دو ائتلاف پیشرفت با حضور آقایان حداد عادل، ولایتی و قالیباف و نیز ائتلاف بزرگ اصولگرایان با حضور آقایان ابوترابی فرد، پورمحمدی، باهنر، آل اسحاق و متکی گردید. هر دو ائتلاف براین نظر بودند که تنها یک نامزد را به عنوان خروجی خود در صحنه انتخابات معرفی می کنند.البته باید گفت امکان وحدت نهائی در ائتلاف پیشرفت نسبت به ائتلاف دیگر بیشتر است. زیرا آفتی که از ابتدا این ائتلاف را تهدید می کرد این بود که نامزدهای آن عموما ابتدا اعلام کاندیداتوری می کردند بعد به ائتلاف وارد می شدند. اما ائتلاف پیشرفت از ابتدا با اتحاد نامزدها تشکیل شد و از ابتدا با نام ائتلاف 1+2 شناخته می شد.آقاین زاکانی و باقری لنکرانی هم در این دوران اعلام آمادگی کردند.

در زمان ثبت نام اعضای ائتلاف پیشرفت ثبت نام نموده و تعیین فرد نهائی را منوط به اعلام نظر شورای نگهبان و شکل گیری با ثبات تر آرایش سیاسی نمودند. از ائتلاف بزرگ اصولگراین محمدحسن ابوترابی فرد به عنوان خروجی نهائی و متکی به عنوان معترض به انتخاب وی ثبت نام نمودند. آقایان زاکانی و باقری لنکرانی نیز ثبت نام نمودند و در آخرین ساعات نیز سعید جلیلی به خیل ثبت نام کنندگان پیوست.

از میان اصلاح طلبان نیز آقایان عارف، روحانی، شریعتمداری و کواکبیان اعلام آمادگی نمودند که در نهایت همگی ثبت نام نمودند. هرچند در روزهای پایانی ثبت نام نیز اصلاح طلبانی نظیر جواد اطاعت و اکبر اعلمی ثبت نام نمودند. با توجه به استقبال عمده اصلاح طلبان از ورود هاشمیرفسنجانی وی را نیز باید در میان اصلاح طلبان به شمار آورد.

نامزدهای مستقل نیز در این انتخابات پرقدرت حاضر شده اند و از بین آن ها می توان به افرادی نظیر علی فلاحیان، محسن رضائی، سعیدی کیا و دکتر سبحانی اشاره نمود.

در آخرین روزهای ثبت نام شاهد تولد طیف مستقلی از سایر طیف ها بودیم که باید آن را گروه دولتی ها بنامیم. در این گروه ابتدا آقایان رحیمی، جوانفکر، مشائی، مهمانپرست، خلیلیان و احمدزاده کرمانی ثبت نام کردند که برخی نامزدی از سوی دولت و رابطه ای بودن را تایید نکردند اما چون تا زمان فعلی یا زمان نزدیک به حال وابستگی اداری به دولت دارند جزء این طیف قرار داده شده اند.

انصرافی های انتخابات

مهمترین انصرافی های انتخابات را باید آقایان خلیلی و رحیمی اشاره کرد که رسما اعلام نکرده اند به نفع کسی بوده اما انصراف جوانفکر طبق اعلام او به نفع مشائی نامزد مورد تایید محمود احمدی نژاد است.

گمانه زنی هائی نیز وجود دارد که اصلاح طلبان در جهت رسیدن به وحدت و پیروزی در انتخابات در حال گمانه زنی و انصراف احتمالی به نفع هاشمی رفسنجانی هستند که روزهای آینده فضای بازتری در خصوص انصراف ها به وجود خواهد آمد. از بین اعضای ائتلاف پیشرفت نیز در نهایت قرار است دو تفر به نفع عضو دیگر کنار بروند. هرچند دکتر حداد عادل در مواردی یادآورشده که ممکن است فرد منتخب ائتلاف خارج از این ائتلاف باشد.

قطب بندی های انتخاباتی

برخلاف نظر بسیاری که انتخابات حاضر را دوقطبی می دانند به نظر من انتخابات حاضر حداقل سه قطبی بوده و با ورود نامزدهای قوی مستقل می تواند چهارقطبی هم باشد.

در بین این قطب ها، اصولگرایانان قوی ترین ضلع این عرصه را تشکیل می دهند و از بیشترین شانس برای پیروزی در انتخابات برخوردارند. اصلاح طلبان را باید در رده دوم قرار داد و مستقل ها جایگاهی بهتر از سومی نخواهند داشت. هرچند دولتی ها هم در این عرصه مدعی هستند اما باید برای اظهار نظر در خصوص میزان قدرت آنها و جایگاهشان تا زمان اعلام لیس نامزدهای نهائی تایید صلاحیت شده از سوی شورای نگهبان چند روزی را تحمل کنیم.

تبلیغات زودرس

این بار هم از قبل از آغاز ثبت نام نامزدها شاهد حضور آنان در میان دانشگاهیان و سایر اقشار بودیم و علیرغم توصیه های مجریان مبنی بر ممنوعیت تبلیغات در زمان فعلی، این امر چندان مورد توجه قرار نگرفت.

سیل انصراف های احتمالی

به نظر می رسد در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری، شاهد یک رکورد بی سابقه از تعداد حضور نامزدهائی باشیم که برخی از آنها احتمالا حضور حد اکثری در انتخابات را اشتباها برای انتخاب شوندگان دانسته اند نه مردم که انتخاب کنندگان این عرصه اند.

با تحقق این امر و شفاف تر شدن عرصه در آغاز تبلیغات و میانه های آن باید شاهد انصراف تعدادی از نامزدها باشیم. این امر نیز به نوبه خود، راه را برای تشخیص و انتخاب مردم هموارتر می کند. البته میزان کمی و زیادی این امر بستگی به میزان ازخودگذشتگی نامزدها و تلاش احزاب و گروه ها در جهت به وحدت رساندن آنها دارد.

یک حاشیه سازی قابل تامل

از ماه ها قبل احتمال کاندیداتوری اسفندیار رحیم مشائی بر سر زبان ها افتاد. این امر با برخی فعالیت های نامتعارف دولت و شخص رئیس جمهور قوت گرفت که از آن جمله می توان به برگزاری جشن تقدیر از خادمان سفرهای نوروزی در فروردین امسال و نیز آغاز فشرده سفرهای استانی دولت در سال جاری با هفته ای دو سفر و حضور گسترده مشائی در این سفرها و تحویل مکرر پرچم ایران بعنوان نماد حاکمیت یک کشور به وی از سوی رئیس جمهور اشاره کرد.

در آخرین دقایق ثبت نام از نامزدها رئیس جمهور به همراه مشائی برای ثبت نام وی در انتخابات به ستاد انتخابات وزارت کشور مراجعه می کند که این امر در تاریخ 34 ساله انقلاب اسلامی ایران بی سابقه است. پس از انتقادات تند نمایندگان مجلس، شورای نگهبان، فعالان سیاسی و اصحاب رسانه نسبت به این عمل رئیس جمهور و حامیان وی اینگونه آن اقدام را توجیه می کنند که رئیس جمهور هم مثل سایرین حق مرخصی رفتن دارد و در آن زمان در مرخصی بوده است و نیز برخی دیگر مدعی شدند که رئیس جمهور اصلا در برگزاری انتخابات مسئولیتی ندارد. حال چند سوال:

برگ مرخصی رئیس جمهور را چه کسی امضا نمود؟

با مرخصی رفتن یک نفر پست سازمانی او از وی گرفته می شود؟

آیا رئیس جمهور مسئول اجرای قانون اساسی نیست که انتخابات را پیش بینی نموده است؟

آیا رئیس جمهور در پیام نوروزی سال 92 اهتمام خود را برای صیانت از انتخابات در محضر میلیون ها نفر بیان ننمود؟

تناقضات موجود هیچ پاسخی جز حمایت بی سابقه و خلاف قانون وی از یک نامزد خاص را برای سوالات فوق باقی نمی گذارد. این امر ممکن است با رد صلاحیت احتمالی این نامزد بهانه ای برای به چالش کشیدن کشور و وارد کردن خدشه به حماسه سیاسی ملت ایران باشد.

چند لینک مفید

صفحه انتخابات دفتر مقام معظم رهبری

http://farsi.khamenei.ir/package?id=22298

اخبار انتخاباتی خبرگزاری فارس

http://www.farsnews.com/newsv.php?srv=436

اخبار انتخاباتی باشگاه خبرنگاران جوان

http://www.yjc.ir/fa/list/3/16