فوتبال ما

آنچه که امروز از فوتبال در کشور شاهدیم این است که بازی های لیگ منظم برگزار می شود و اردو های تیم ملی هم مرتب تشکیل می شود. اما آیا برای رسیدن به یک فوتبال حرفه ای و مطلوب همین امر کافی است یا به چیزهای دیگری هم نیازمندیم؟

در عرصه باشگاهی در عالی ترین سطح، لیگی را داریم که عنوان حرفه ای را برای خود یدک می کشد. اما فقط در عنوان حرفه ای است. زیرا اغلب باشگاه های حاضر در آن دولتی هستند. یعنی یا مثل استقلال و پرسپولیس مستقیما از وزارت ورزش پول می گیرند یا مثل سپاهان، ذوب آهن، سایپا، مس، تر اکتورسازی و... از کارخانه های زیرمجموعه وزارت صنعت و معدن بودجه خود را دریافت می کنند.

این قبیل باشگاه داری ایرادی دارد که به آن اشاره می شود:

بدلیل حاکم بودن تفکرات صرفا مدیریتی و نه ورزشی مدیران باشگاه ها تنها به دنبال نتیجه گرفتن هستند نه بازیکن سازی و به همین دلیل اغلب تیم های لیگ برتری تنها به دنبال جذب ستاره و بازیکنان خوب از سایر تیم ها هستند. همچنین به علت میل فراوان مدیران به نتیجه گرفتن در یک فصل اغلب موارد مشاهده می شود که سرمربیان تیم ها بعلت نتیجه نگرفتن در طول فصل برکنار شده یا نهایتا در پایان فصل از تیم خود جدا می شوند. شاید در ابتدای هر فصل تنها 3 یا 4 سرمربی را بتوان یافت که فصل قبل را هم در همان فصل گذرانده باشد.

از سوی دیگر سرمربیان تیم ها نیز که این امر را می بینند به دنبال جذب بازیکنان قوی تر هستند تا بتوانند راحت تر به ترکیب مطلوب خود دست یافته و سریعتر و بهتر نتیجه بگیرند تا جایگاه خود را در نیمکت تیم مستحکم نمایند و به ندرت مربیانی را می توان یافت که به دنبال بازیکن سازی باشند.

لیگ برتر با مسائل دیگری نیز مواجه است که رنج آور است. مثلا واضح است که تعداد تیمهای آن زیاد است و باید به 16 یا حتی 14 تیم کاهش یابد زیرا:

اولا بسیاری از تیمهای عموما شهرستانی شرایط حضور در لیگ برتر را ندارند. مثلا ورزشگاه مناسبی ندارند که جوابگوی بازیهای لیگ برتر باشد.

ثانیا حضور تیم های باشگاهی در لیگ قهرمانان آسیا و نیز حضور تیم های امید و بزرگشالان در بازی های انتخابی جام ملت های آسیا و جام جهانی و بازی های انتخابی المپیک و بازی های آسیائی، همیشه در انجام لیگ مانع ایجاد می کند.

در سطح پائین تر از لیگ برتر لیگ دسته یک و دسته دو را داریم که فکر می کنم بجای برگزاری آنها در قالب دو گروه 14 تیمی بهتر است مثل لیگ برتر در یک گروه مثلا بیست تیمی برگزار شود. زیرا درگر این لیگها مشکل تعطیلی بخاطر بازی های ملی را ندارند و در جام حذفی هم اغلب تیمهای این دو لیگ در مراحل قبل از یک چهارم نهائی حذف می شوند.

فوتبال ملی نیز همواره با مشکلاتی در طی سالهای اخیر روبرو بوده است. به گونه ای که در طول 7 سال اخیرو بعد از حضور در جام جهانی 2006 آلمان توفیق خاصی حاصل ننموده است.اصلی ترین دلیل را باید عدم اهتمام جدی به استعدادیابی در سطوح پایه نظیر نونهالان و نوجوانان دانست. این امر در فوتبال بزرگسالان رخ می نمایاند و سبب روی آوردن برخی به جذب و دعوت از بازیکنان دورگه در تیم ملی بزرگسالان می شود. حال آنکه بسیاری از کشورهای عربی که اقدام به جذب بازیکنان دورگه یا حتی اعطای تابعیت به بازیکنان خارجی می نمایند از چنین پشتوانه نهفته داخلی در کشور خود بی بهره اند.

امید که فوتبالی بهتر و بهتر از آنچه که هست داشته باشیم.