به خوبی پیامبر

امروز هفدهم ربیع الاول سالروز میلاد فخر بشریت، حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم است. بیش از چهارده قرن از میلاد پیامبری می گذرد که مصداق بارز اخلاق نیک است. او هادی دین خداس و خاتم انبیاست پس قطعا شاه بیت و کلید طلائی خصال نیک بشری است که همانا هدف راستین هدایت بشری است.

ما نیز در این عصر خود را مقید به دین و آئین همان پیامبر می دانیم. اما تقید ما به اخلاق چه؟ آیا خود را ملزم به رعایت اخلاق نیکویش می دانیم؟

اگر عمل به خلق و خویش را به جرات نتوان رد کرد اما به جرات می توان گفت که تنها تا حدودی و شاید بسیار اندک بدان عمل می کنیم.

پیامبر صبور بود و در برابر شنیدن توهین های مشرکان مکه که وی را شاعر و مجنون می خواندند، تحمل بسیار می نمود. اما ما چه؟ تا تحمل شنیدن صدای بلند دیگران را هم نداریم. اگر کسی به علتی منطقی هم به ما به نرمی تذکر دهد برآشفته می شویم و شاید به او بد و بیراه هم بگوئیم. اگر در خیابان کسی به زور راهمان را بگیرد، تا کارش را تلافی نکنیم برای و چند نفر دیگر اوقات تلخی نکنیم دستبردار نخواهیم بود. و....

آی آدمها،

از صراط مستقیم خیلی پرت افتاده ایم

قطبنماهایمان تاریکی شب را نشان می دهد نه ستاره قطبی را.