تحریم علمی، این بار از نوعی دیگر

در طول سال های اخیر همگی از رسانه های دیداری و شنیداری و مکتوب زیاد دیده ایم و شنیده ایم و خوانده ایم که کشورهای غربی در رشته های گوناگون علمی، کشورمان را تحریم نموده اند و از انتقال دانش در زمینه های گوناگون، فروش قطعات آزمایشگاهی برای تحقیقات علمی و حتی فروش دارو امتناع نموده اند. این امر پدیده ای بس شوم و نکوهیده است.

اما اخیرا برایم در قلب کشور خودم اتفاقی افتاد که برایم بسیار جالب و شگفت انگیز بود و مفهوم تحریم علمی را در معنائی دیگر برایم تداعی نمود.

چند روز پیش برای انجام تحقیق پیرامون موضوع پایان نامه ام و فیش برداری های لازم، به دانشکده حقوق دانشگاه تهران مراجعه نمودم تا چند رساله مقطع دکترا و پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد موجود در کتابخانه این دانشکده را مطالعه و مطالب لازم را استخراج کنم.

پس از طی نمودن هقت خان رستم و احراز دانشجو بودنم برای برادران انتظامات، راهی دانشکده حقوق شدم. وقتی به این دانشکده رسیدم و جویای منابعم شدم، با این پاسخ مواجه شدم که "کتابخانه دانشکده به دانشجویان خارج از این دانشکده سرویس ارائه نمی دهد."

دلیل چنین اقدامی را واقعا نمی فهمم. آیا این دانشگاه می تواند به علت اعتبار علمی خود دیگران را از دستیابی به تحقیقات علمی خود محروم سازد؟

البته با توجه به اعمال نفوذ این دانشگاه در جذب دانشجویان دکترا که عموما منحصر به فارغ التحصیلان خود می گردد، ظاهرا باید این امر را پذیرفت که این دانشگاه گرفتار نوعی حودشیفتگی علمی شده است.