معلولین یکی از اقشار پرتعداد هر جامعه را تشکیل میدهند و در میان مردم هر کشور و جامعه ای زندگی می کنند. به گونه ای که طبق آمار های جهانی حد اقل 5 درصد از جمعیت هر کشور را معلولین آن کشور تشکیل می دهند. یعنی از هر صد نفر حد اقل پنج نفر دارای معلولیت جسمی حرکتی، ذهنی، بینائی، شنوائی و یا حتی افراد چند معلولیتی تشکیل می دهند.
این افراد هم مثل سایرین زندگی می کنند. اما به فراخور وضع جسمی خود برای رسیدن به زندگی برابر با سایرین که حد اقل عدالت برای آنان است نیازهائی دارند که بدان خواهیم پرداخت.
1- بهبود معابر شهری
مهمترین نیاز که برای همه معلولین در همه سن و با همه گونه مشغولیت های اجتماعی خودنمائی می کند بهبود معابر شهری برای تردد راحت آنان است. یک فرد سالم به راحتی موانع را می بیند و مسیر عبور و مرور خود را با وجود موانع پیش رو تنظیم می کند. یک فرد سالم بدون وجود پل بر روی جوی های آب هم به راحتی از آن می گذرد. اما برای تردد راحت یک معلول لازم است:
اولا مسیر صاف و هموار و مستقیمی در معابر پر ازدحام شهری برای نابینایان سنگفرش شود تا عبور آنان را راحت کند. سایریسن هم بدانند که خودرو و موتورسیکلت و گاری خود را بر روی آن متوقف ننمایند تا سبب انحراف مسیر آنان شوند. در این زمینه در سالهای اخیر کارهائی صورت گرفته اما همواره با نواقصی روبرو است.
ثانیا. برای تردد راحت معلولین جسمی حرکتی که با عصا یا صندلی چرخدار در سطح شهر تردد می کنند، لازم است پیاده روها هم سطح طراحی شوند و هر کس به سلیقه خود سطح پیاده رو را پائین و بالا نبرد. همچنین برای ورود افراد از پیاده روها به خیابان در فواصل معین و نسبتا نزدیک به هم پل هائی با عرض مناسب طراحی شود و خودروها نیز از توقف بر روی آن خودداری نمایند تا مانع حرکت معلولین نشوند.
ثالثا نصب تابلوهای راهنما در معابر شهری می تواند کمک مناسبی برای برخی معلولین مثل ناشنوایان در سطح شهر بویژه معابر خلوت تر باشد. بویژه که این افراد امکان برقراری ارتباط با اغلب افراد جامعه را ندارند.
2- اشتغال معلولین
معلولین هم مثل سایر افراد جامعه برای گذران زندگی خود نیاز به یک منبع درآمد پایدار دارند. این امر باید یا از طریق اشتغال آنان محقق شود یا اینکه هزینه های زندگی متعارف و متناسب با اقشار متوسط جامعه توسط مسئولین و متولیان مسائل معلولین تامین گردد.
در بحث اشتغال باید گفت بخش خصوصی در ایران هیچ الزامی به استخدام معلولین ندارند و بخش دولتی هم که ملزم به استخدام 3 درصد معلولین عادی دارای تحصیلات دانشگاهی هستند، همانگونه که اکثر قریب به اتفاق معلولین آن را تجربه نموده اند، از این امر شانه خالی می کنند. به گونه ای که هم اکنون با خیل معلولین بیکاری مواجهیم که حد اقل دارای مدرک تحصیلی لیسانس هستند.
3- برخورد مناسب و متناسب از سوی سایرین
معلولین مثل سایر افراد با افراد جامعه خود در تعاملند اما در بسیاری موارد برخورد های بد و زننده ای از سوی برخی افراد روی می دهد که در شان معلولین نبوده و کرامت انسانی آنان را خدشه دار جلوه می دهد. مثلا بسیاری افراد تصور این را نمی توانند بکنند که یک فرد نابینا به تنهائی و با عصای سفید خود از نقطه ای در شهر بوسیله مترو و تاکسی و اتوبوس خود را به محل دیگری برساند. حال آنکه این امر برای بسیاری از نابینایان و سایر معلولین در عصر حاضر حل شده است. اما بعضا با گفتار افرادی در این خصوص مواجه می شویم که این امر را باور نمی کنند. مثلا دوستی می گفت: "یکبار تنها سوار تاکسی شدم و راننده به سراغ فرد دیگری که در کنارم نشسته بود آمد و پرسید این کجا میره؟ و آن شخص هم در کمال تعجب گفته بود خوب از خودش بپرسید."
سلام ....وبلاگ تامل برانگیزی دارید .....هرچه با من و برای من اشناست توی وبلاگ شماهم هست........بسیار خوب کار کردید ....التماس دعا .............موفق باشید...