داشتم در ذهن حدیث ثقلین را مرور می کردم. همان سخن گهربار نبی مکرم اسلام صلوات الله علیه و آله که در آخرین سالهای رسالت برای هدایت پیروان خود بین آنان به یادگار نهادند. ایشان در آن حدیث فرمودند: "من دو چیز گرانبها بین شما به جای می گذارم کتاب خدا قرآن و اهل بیتم.
اما گوئی مظلومیت پیامبر و خاندان او قرار بود از همان ابتدای عروج ایشان رخ نمایاند. بدعت سقیفه سنگ بنای کجی شد برای جدائی برخی مسلمان نماها تا به دنبال حکومت خود رفته و اهل بیت را از قرار گرفتن در راس حکومت اسلامی که در اوقات مختلف از جمله عید غدیر خم مورد اعلان پیامبر قرار گرفته بود، محروم نمایند.این امر تا بدانجا پیش رفت که قاضی مزور اموی حکم به خروج امام حسین علیه السلام از اسلام به علت عدم بیعت با یزید دهد. این سیر تا آغاز امامت امام زمان (عج) نیز ادامه یافت و در نهایت منتهی به غیبت ایشان شد.
در اعصار مختلف این شیعیان بودند که علیرغم اعتقادات دینی برحق خود باید سخت ترین مجازات ها و اذیت ها را متحمل می شدند و هر کجا حکومتی شیعی سر بر می آورد، آن ها می توانستند به راحتی زندگی و فعالیت نمایند.
گردونه زمان گذشت و گذشت تا به عصر ما رسید. عصری که دیگر خبری از حکومت مقتدر بغداد یا امپراطوری های روم و عثمانی و ... بعنوان قدرت های جهان خبری نبود و قدرت در اختیار دولت ها و حکومت هائی قرار گرفته بود که حتی در ظاهر هم سعی نمی کردند خود را به دینی معتقد نشان دهند. به همین علت بود که با مشاهده رشد روز افزون اسلام و اسلام خواهی بین ملت ها سعی کردند تا این موج را هر طور شده در نطفه خفه کنند. بروز فرقه های بابیت و بهائیت در ایران، ایجاد فرقه وهابیت در عربستان و ایجاد اختلاف بین شیعیان و سنی ها تنها برخی از این اقدامات بوده است. اقدامات قدرت های بزرگ در ایران بعلت برخورداری مردم از اعتقادات عمیق شیعی به جائی نرسید و تشیع این اقدامات را در خود هضم نمود. اما در سایر کشور ها این اقدامات کم و بیش موثر و موفق بوده است.
سالهای اخیر نیز شمشیر این قدرت ها تند تر و تیزتر شده و اراده آن ها برای تقابل با اسلام روز افزون تر شده است. هتاکی کشیش های آمریکائی به قرآن، انتشار کاریکاتور موهن علیه پیامبر مکرم اسلام صلوات الله علیه و آله، ایجاد شبهات مختلف اعتقادی نسبت به سایر معصومین علیهم السلام و این اواخر هم هتاکی خواننده ای نسبت به امام هادی علیه السلام همه و همه گواهی است بر این مدعی.
اما آن چه که همه این به اصطلاح سردمداران عالم که فقط خودشان خودشان را آقای همگان می پندارند از آن غافلند این است که چراغ پرفورغ اسلام و خاصه مذهب به حق تشیع اثنی عشری بسیار بزرگتر از آن است که با این اقدامات و هتاکی ها خاموش یا حتی کم فروغ گردد.
هر آن کس که تصور می کند شیعیان ذره ای از اعتقادشان نسبت به اسلام و امامن علیهم السلام کم شده چشم هایش را باز باز کند و شرکت شیعیان را در سه ماه رجب و شعبان و رمضان در مراسم های مختلف ولادت و شهادت ائمه علیهم السلام مشاهده کند.
این چراغ خاموش شدنی نیست.
این راه بستنی نیست.
یا علی.
سلام
خیلی از مطلبت خوشم اومد.
ولی چقدر حال و حوصله داری که هر روز مطلب بذاری.
کاش من هم به اندازه تو حال و حوصله این جور کارا رو داشتم.
موفق باشی.
سلام مطلب خوبی بود.
باز هم از این نوع مطالب بذار
باز هم ممنون