حضرت على بن موسى، ملقب به رضا، در سال 148 هجرى قمرى 11 ذیقعده در مدینه
به دنیا آمد. پدر آن حضرت امام موسى بن جعفر و مادرش بانویى بزرگوار به نام
«نجمه» بود. که او را سمانه و تُکْتَمْ و طاهره نیز می گفتند. بعد از
شهادت امام کاظم(ع)، آن حضرت در 35 سالگى عهده دار مسئولیت امامت و حفظ
مبانى اسلامى و رهبرى شیعیان شد.
مدت امامت امام هشتم حدود 20 سال
بود که می توان آن را به سه بخش جداگانه تقسیم کرد: 10 سال اول امامت آن
حضرت که همزمان با دوره زمامدارى هارون بود. 5 سال بعد از آن که مقارن با
خلافت امین، فرزند هارون بود. 5 سال آخر امامت آن بزرگوار که مصادف با
خلافت مأمون و تسلط او بر قلمرو اسلامى آن روز بود.
امام رضا(ع) در
هر یک از این سه دوره، به مقتضاى مسئولیت خطیر امامت، با اوضاع و احوال
پیچیده خلافت آن روز که به نام اسلام بر مردم حکومت می شد و با وجود
نابسامانى هاى زیادى که از جهات مختلف در زندگى اجتماعى مردم وجود داشت،
وظایف متناسب خود را در راه خدمت به اسلام انجام می داد.
عشق یعنی یه پلاک که زده بیرون از دل خاک
عشق یعنی یه شهید با لبهای تشنه سینه چاک
هنوزم از دم امام امت هلاک عشق و بی قرار عشقم
عشق یعنی یه پلاک که زده بیرون از دل خاک
عشق یعنی یه شهید با لبهای تشنه سینه چاک
امید من اینه که با ولایت چه رونقی شده به کار عشقم
عشق یعنی یه جوون یه جوون بی نام و نشون
عشق یعنی یه نماز با وضو گرفتن توی خون
ادامه مطلب ...باز آمد بوی ماه مدرسه
بوی بازی های راه مدرسه
بوی ماه مهر، ماه مهربان
بوی خورشید پگاه مدرسه
از میان کوچه های خستگی
می گریزم در پناه مدرسه
باز می بینم ز شوق بچه ها
اشتیاقی در نگاه مدرسه
زنگ تفریح و هیاهوی نشاط
خنده های قاه قاه مدرسه
باز بوی باغ را خواهم شنید
از سرود صبح گاه مدرسه
روز اول لاله ای خواهم کشید
سرخ، بر تخته سیاه مدرسه