میوه های کال باغ سیاست

از چند هفته قبل گمانه رنی ها و صحبت هائی پیرامون انتخابات سال بعد ریاست جمهوری آغاز شده و حرف و حدیث هائی پیرامون حضور یا عدم حضور برخی چهره های مطرح سیاسی و نیز معرفی نامزد های احتمالی برخی گروه های سیاسی شروع شده است.

این بحث ها از آنجائی اهمیت بیشتری می یابد که سال آینده قطعا آخرین سال فعالیت محمود احمدی نژاد بعنوان رئیس جمهور حمهوری اسلامی ایران است و باید رئیس جمهوری جدید انتخاب شود. زیرا دو دور فرصت ریاست جمهوری وی در سال آینده خاتمه خواهد یافت.

اما این صفحه از کتاب فعالیت سیاسی افراد و گروه ها خیلی زود باز شده و ذهن عموم مردم خیلی زود برای انتخابات 11 ماه دیگر در حال آماده سازی است. این امر آفت هائی را به همراه خواهد داشت که در ادامه بدان خواهیم پرداخت:

1- بعد عمومی - فکر می کنم شروع زودهنگام فعالیت انتخاباتی افراد و گروه ها باعث کسالت ذهنی مردم شده و نه تنها به افزایش مشارکت مردم کمک نمی کند، بلکه بر نظر برخی نیز تاثیر منفی خواهد گذاشت.

2- بعد اقتصادی - از این جهت نیز فعالیت در برخی عرصه ها را با نوعی رکود مواجه نموده و از رشد روزافزون آن خواهد کاست. به گونه ای که در ماه های منتهی به انتخابات ریاست جمهوری سال 84 بورس تهران شاخصی منفی و زیر عدد 10000 را تجربه نمود.

3- بعد سیاسی- از این حهت نیز نه تنها به پویائی برگزاری انخابات کمکی نمی کند بلکه به تشتت و برخورد بیشتر میان افراد و گروه های موازی انجامیده و عملا تبدیل به نوعی خودزنی سیاسی خواهد شد.

من اگر قرار بود بعنوان یک فعال سیاسی وارد صحنه انتخابات ریاست جمهوری شوم ابتدا ترجیح می دادم که تا 3-2 ماه قبل از انتخابات بصورت چراغ خاموش فعالیت نموده و در آن زمان بصورت شفاف عمل کنم نه اینکه از یک سال قبل بطور مداوم عنوان کنم درخصوص شرکت در انتخابات تصمیم نگرفته ام و باید فکر کنم و بعد هم یک دوره نامزد کنم و انصراف دهم یک دوره اصلا کاندید نکنم و یک دوره هم کاندید کنم و رای نیاورم.

نامزدهای محترم لطفا اول میزان مقبولیت خود را میان مردم و گروه ها بسنجید و در صورتی که از آوردن حد اقل یکی دو میلیون رای مطمئن شدید، در انتخابات نامزد شوید.