به کجا چنین شتابان؟

باز هم در عرصه فوتبال باشگاهی کشورمان شاهد فصل نقل و انتقالاتی هستیم که طبق معمول هیچ بازیکنی نمی خواهد قبول کند بیش از سقف قانونی قرارداد ها پول گرفته و هیچ مدیر باشگاهی هم نمی خواهد قبول کند که بیش از حد مقرر قانونی، پولی پرداخت کرده است. اما همگان می دانند واقعیت به گونه دیگری است.

رشته فوتبال در ایران هم مثل بسیاری کشورهای دیگه پرهیجان ترین و پرمخاطب ترین رشته ورزشی محسوب میشه اما برخلاف بسیاری کشورهای دیگه از این تخصیص زیاد پول و امکانات کمترین بهره برداری را میکنه. مثلا عدم قهرمانی هیچ باشگاه ایرانی در باشگاه های آسیا و عدم راهیابی تیم های ملی در رده های مختلف طی سال های اخیر به بازیهای فینال رده سنی خود و نیز عدم توفیقات چندان دو تیم استقلال و پیروزی در 11 دوره لیگ برتر به نسبت بودجه دریافتی و میزان طرفداران و حمایت های رسانه ای و ده ها مورد دیگر را می توان برای تایید این ادعا بیان نمود.

علت چیست؟

علت اصلی این است که تصور غالب این است که تنها با تزریق پول می توان فوتبال را رونق داد.

این تصور غلط است. تخصیص بودجه تنها یکی از شرایط رشد فوتبال است و رشد این رشته ورزشی نیاز به امکانات و شرایط دیگری نظیر ثبات مدیریت مدیران برای حد اقل 3-2 سال، داشتن امکانات زیربنائی مثل استادیوم های مناسب، اعتماد به کادر فنی تازه وارد و یارگیری مطلوب در فصل نقل و انتقالات دارد.

فوتبال کشورهای مطرح با بسترسازی این امکانات است که به توفیقات گوناگون دست می یابند. سرآمد این امر نیز تیم ملی فوتبال اسپانیاست که در 5-4 سال اخیر هم در رده ملی و هم در رده باشگاهی به بهترین نحو ممکن عمل نموده است.

در داخل کشور رشته های دیگری نیز وجود دارند که علیرغم اینکه 1 درصد از گردش مالی فوتبال و توجه رسانه ها را به خود نمی بینند، اما توفیقات بسیار بیشتری از فوتبال را برای کشور کسب نموده اند. کشتی و وزنه برداری را می توان سرآمدان این رشته ها دانست. در حالی که فوتبال ما 40 سال است به المپیک راه نیافته اما این دو رشته در 3-2 دوره اخیر این بازیها که معتبرترین و گسترده ترین و سخت ترین مسابقات ورزشی است بسیار خوش درخسیده اند و به حق جبران کم فروغی فوتبال را نموده اند. اما امکانات بسیار کمتری به نسبت فوتبال دارند به گونه ای که حقوق یک بازیکن ملی پوش این قبیل رشته ها از 500-400 هزارتومان فراتر نمی رود و در رده باشگاهی هم که بودجه چندانی به این رشته ها تخصیص نمی یابد.

القصه هدف ما چه بود؟

خواستم بگم باباجون این رسمش نیست که ده ها میلیارد پول که اغلبش هم بودجه بیت الماله رو صرف فوتبال کنیم و بعد هم از توش نه بازیکنان چندان فنی بیاد بیرون نه بتونیم با این هزینه زیاد الگوسازی چندانی برای رشد ارزشهای اخلاقی در جامعه کنیم و فقط منتظر باشیم تا یکی یه کاری کرد و یه حرفی زد اون رو پیرهن عثمانش کنیم و داد بزنیم که هرکس هم نفهمیده از جریان باخبر بشه. ولی آن سوی بوم هم ورزشکاران دیگر رشته ها از بی پولی و بی امکاناتی رنج ببرن به گونه ای که محل تمرین و استراحت هم بعضا نداشته باشند.