رمضان باز آمد

برای سال دیگری، توفیق رفیق راهمان شد تا ماه رمضان دیگری را درک کنیم.

باز هم یک ماه مهمان سفره حق تعالی باشیم.

باز هم توبه و استغفار از کرده های یکسالۀ خود.

و خدا نکند که بعد از پایان این ماه باز هم نمک خورده و نمکدان بشکنیم.  

وظیفه ما توبه و استغفار از گناهان گذشته و سعی بر ترک آن در آینده است. در این مسیر هم نباید از رحمت بی کران خدا غافل گردید که فرموده است: «به آنها بگو اى بندگان من که بر خودتان اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى بخشد که او بخشنده و مهربان است» (قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم).

این یکی دو روز پایانی ماه شعبان نیز آخرین فرصتها برای استغفار از گناهان گذشته و ورود هرچه بهتر به ماه مهمانی خداست. در این روز جمعه ای یادی هم از درگذشتگان خود نمائیم. توصیه به تکرار زیاد این دعا نیز شده که: اللهم ان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان، فاغفرلنا فیما بقی منه

امید که به بهترین وجه وارد این ماه شدی، به بهترین صورت از آن خارج شده و سلامت روحمان را تا رمضان بعد به بهترین کیفیت حفظ کنیم.